Zwykła Dobra Praktyka Rolnicza - Zachodniopomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Barzkowicach

Zwykła dobra praktyka rolnicza oznacza takie standardy gospodarowania, które dotyczą przede wszystkim wymogów związanych z racjonalną gospodarką nawozami, ochroną wód i gleb, zachowaniem cennych siedlisk i gatunków występujących na obszarach rolnych, ochroną walorów krajobrazu.
Rolnicy, którzy mają bezpośredni wpływ na jakość obszarów wiejskich i kształtują nasze otoczenie, winni respektować zasady dobrej praktyki rolniczej, przyczyniając się tym samym do realizacji idei rolnictwa zrównoważonego w gospodarce rolnej.

Rolnictwo zrównoważone to wszelkie działania ograniczające wpływ rolnictwa na środowisko, umożliwiające bardziej efektywne i przyjazne dla środowiska wykorzystanie zasobów, np. gleby, ziemi, wody, maszyn, środków ochrony roślin, nasion, nawozów czy energii, przy zachowaniu opłacalności produkcji rolniczej i jej akceptacji społecznej.

Zrównoważona ekonomia, czyli stabilność finansowa gospodarstwa jest podstawą jego stałej możliwości rozwoju. Jest efektem budowania żyzności gleby, wykorzystania najnowszych technologii oraz mądrego inwestowania, umożliwiającego spełnienie oczekiwań przetwórców płodów rolnych oraz konsumentów.

Bezpieczeństwo środowiska wynika ze zrównoważonych praktyk rolniczych, chroniących jego zasoby: glebę, wodę, powietrze oraz bioróżnorodność. Wzmocnienie naturalnych procesów biologicznych zwiększa oporność środowiska na zjawiska niekorzystne (zanieczyszczenia, ekstremalna pogoda),
a także wspiera wiązanie dwutlenku węgla w glebie i przeciwdziała zmianom klimatu. Rolnictwo jest zrównoważone tylko wtedy, gdy jest akceptowane przez społeczeństwo jako całość, poprzez poszanowanie dla lokalnego środowiska i produkcję żywności w sposób zgodny z obowiązującym prawem i najlepszymi praktykami rolniczymi

Wśród wymogów zwykłej dobrej praktyki rolniczej znajdują się:

1. Stosowanie i przechowywanie nawozów